Por segunda vez, tivemos
a gran sorte de que Carlos Negro viñese a recitarnos o seu poemario Makinaria. Na súa voz a obra cobra vida
e tal parece que estabamos a vivir os acontecementos que alí se narraban; de
feito, co último vídeo quedounos ben claro que non queremos emprender a viaxe á
que convidaba Caronte, ao menos polo de agora.
Mais non só nos recitou,
senón que tamén xogou con nós para axudarnos a comprender un chisco mellor o
que é a poesía. Dende logo, a lectura do libro Un poema para curar a los
peces de Jean-Pierre Simeon e o chocolate que nos repartiu supuxeron o
broche final a unha intervención abraiante.
Mil grazas pola túa
visita e ata a próxima.
Totalmente de acordo!, e que siga escribindo e explicando o que é a poesía. Hoxe síntome un pouco máis capaz de desfrutala... grazas!. Susi
ResponderEliminarNon me gustou moito,xa veu hai 3 anos e non cambiou nada desde esa; penso que debería de renovar a forma de recitar o seu libro. Pero bueno tampouco estubo mal.
ResponderEliminarNon me gustou moito xa que cando veu da outra vez fixo o mesmo, pero non estivo mal en xeral para os que non o viran antes.
ResponderEliminarNa miña opinión estivo bastante ben, e o que máis me chamou a atención de todo o que nos explicou foi que ao longo da charla foi poñendo coches e reivindicando o número de mortes que houbera en Galicia ao longo dun ano.
ResponderEliminar