|
Onte había un mosquito
que non me deixaba durmir
onte acordeime de ti
que non me deixas vivir.
Eu rimo mal?
iso é unha mentira piadosa,
ti andas seghido coas consolas
debes ser amigho de fenosa.
Xa empesou o outro,
non para de falar
dálle á manivela
e non para de esbardallar.
Eu voume despedindo
que teño que marchar
facer o traballo de galego
pá dunha boa nota poder fardar.
|
Esta regueifa comeza
e menos mal que acabaches
porque co mal que rimas
era mellor que matases.
Ti es un bo langrán
e tamén es un lambón
ti tamén lle dás ás consolas
e non me sexas zoupón.
Eu calar non calarei
pero ti calar has de calar
porque se che digho a verdade
esta regheifa vai finalizar.
Pois razón vas ter,
eu tamén quero aprobar
pola conta que nos ten
boa cousa hai que traballar
David Regenjo e José Ramón
Ces
|
|
Eu teño un mono
que é moi flatulento
e todos os días
lle dou un pemento.
Non falaba da memoria
falaba da flatulencia
é unha enfermidade
que lle vén de herdanza.
Xa probei con todo
e nada funcionou,
o meu moniño está triste
e ninguén nunca o remediou.
Eu non o quero vender
dáme moita pena
é tan bonitiño
ata xoga cunha pera.
Non o vou vender
cala a boca dunha vez,
toma, douche algo de comer
un pastel e xa bo é.
É como se o matases
o mono acaba de morrer
que peniña me dá
xa parou de comer.
|
Non lle deas pemento
dálle cenorias
que lle son moi boas
prá memoria.
Pois é algo moi malo
dá un cheiro que apesta
pero ti compra Ambipur
que ese si que che presta.
Vende o mono dunha vez,
xa cheira ese conto
tantos anos a esperar
para deixarllo a un tonto.
Se che dá tantos problemas
véndeo dunha vez
e así podes comprar
outro en Xerez.
Eu non quero pastel
quero que morra dunha vez
xa cheira na miña casa
a flatulencia del.
Xa vai no tempo,
xa lle chegou a hora
vai no tanatatorio
de Figueiroa.
Paula Ares e Tania
Ochoa
|
|
Hoxe fun ao mercado
atopeime con María
e por culpa dela
non merquei o que quería.
E que de tanto falar
pechou a carnicería
e quedamos sen carne
para o mediodía.
Non llelas dei aos gatos
deillas ao pobre can
que estaba tan famento
como o señor Xoán.
A min xa me pasou a fame
aí te quedas queridiña
eu vou agora mesmo
a botar unha boa sestiña.
Ti poderiasmos fritir
ou poderiasmos cocer
pero como non hai carne
non mos podes facer.
|
Que culpa che ten María
de que sexas tan faladora
e que te líes con ela
a falar coma unha cotorra.
Xa sei o que imos comer
patacas cosidas e sobras,
non llas darías aos gatos
porque senón cobras.
Pois comeremos bocadillos
de queixo mais chourizo
que están tan bos
coma o froito do ourizo.
Ai xa che pasou a
fame!!
se agora che poño uns bistés
estou segura de que os comerías
coa man esquerda ou cos pés.
Como que non podo,
vou buscar o porquiño
e fágoche uns poucos
para tapar ese oquiño.
Paula Rodríguez e Laura
Villar.
|
Sem comentários:
Enviar um comentário