A nosa homenaxe a Cunqueiro neste ano do seu centenario que está xa a piques de rematar.
Sheriff Bill
Sheriff Bill ten entre 30 e 40 anos
e non está moi ben da cabeza; dálle igual todo e todos, non respecta a ninguén,
nin sequera á garda civil: o último que fixo foi atar a súa bici ao coche dos
gardas porque lla querían quitar. Ten no seu haber moitas máis anécdotas, é un
fenómeno: fala cun corvo, monta as cabras no coche…
Unha vez mesmo estivo a punto de ser nomeado sheriff de
Lousame. O caso foi que nas eleccións do ano pasado decidiu presentarse e fixo uns carteis moi graciosos nos que
aparecía montado nunha ovella e pedía: “Vota ao Sheriff Bill”. Á xente fíxolle
tanta graza que o votaron e, cando chegou o momento do reconto, tiña unha boa
morea de votos. A historia chegou mesmo aos periódicos. Como os empregados
municipais lle arrincaron os carteis, descargou un tractor de esterco diante da
porta do Concello.
Malia as súas tolerías, é un dos
meus mellores vecinos.
Adrián Sánchez Romero (4º C ESO)
José o Baliño
A José, un ser particular da nosa
vila, chámanlle cariñosamente O Baliño, porque é un bala perdida. Por
circunstancias da vida, meteuse nun dos peores vicios do mundo: o alcohol. Era
de casa de ricos, pero despois da morte dos seus pais e do divorcio todo lle
foi de mal en peor.
Non obstante, grazas a el pasamos
moi bos momentos. Acórdome dun día que pasabamos por diante da súa capela,
herdada da súa nai xunto coa casa, e coma un tolo desde o alto comezou a
gritar: “Lume, lume na capela”. Nós, coma parvos, corremos á busca de
mangueiras e caldeiros de auga. Ó chegarmos de volta, descubrimos que era
mentira e vimos a Baliño no alto do campanario a rir e a tocar a campá. Ese
mesmo día meu tío, para devolverle a xogada, cando Baliño estaba enriba dunha
laranxeira , colle unha pistola de bólas e comezou a disparar. Asustado, Baliño
empezou a gritar e tirouse ao chan. Ao día seguinte miña tía atopouno durmindo
a carón da laranxeira e , cando nos veu chamar, non podíamos parar de rir.
Baliño non é mal home, pero ás veces
as súas bromas non son moi agradables e hai que devolverlas.
Natalia Vázquez Lojo (4º C ESO)
Pepe de
Roo
Na aldea
de Silvarredonda vive Pepe, Pepe de Roo. Desde que lle morreu seu pai, súa irmá
e despois súa nai, perdeuse totalmente. Tiña que tomar unha medicación e polas
noites andaban sempre a buscalo porque escapaba.
Unha
desas noites, Pepe marchou da casa en roupa interior ata a aldea de Vilas. Alí
vivía unha muller que se chamaba Teresa e foi ata a súa casa pedirlle para
casar. Como ela lle dixo que non, desde ese día Pepe ía sempre para insistirlle
ata que lle dixera que si.
Agora non
poderá ir máis dar as súas camiñadas polas noites: seica o internaron nalgunha
residencia.
Lorena Rodríguez Cernadas (4º C ESO)
estou de primeiro son o mellor!! ;)
ResponderEliminar