As vítimas da violencia, en calquera das súas formas, son algo máis que números; son persoas cuxas voces non acostumamos a oír pero que terán historias semellantes ás destes microrrelatos. Agardamos que vos gusten.
Atentado en Bruxelas |
Máis terrorismo
Ela tiña vinte e sete anos, el vinte e oito. Ela era arquitecta, el
construtor.
Non se coñecían, pero estaban xuntos nun cuarto de hospital loitando polas
súas vidas. Un ataque
terrorista leváraos alí.
Lendo as últimas novas dun xornal sentiron xuntos a tristeza, a dor da
xenofobia na Praza da Bolsa.
(Xulia Boo)Guerra en Siria |
Nunca tiven medo
Somos pouco máis de cen persoas as que vivimos no barrio do Gato; unhas con
máis comodidades cás outras, pero vivimos.
Non teño a sorte de ter moitos xoguetes, como Vamar; pero tampouco teño a
desgraza de durmir no chan, como Simi.
Dá noxo que este tranquilo “Gato” reciba, día e noite, bombardeos
constantes, non cres?
(Sheila García)
Sem comentários:
Enviar um comentário